6. Leeuwenavontuur Zambia
Door: Judith Geluk
Blijf op de hoogte en volg Judith
22 April 2014 | Zambia, Livingstone
Zondag 13 april 2014:
Om 06:00 uur opgestaan en lekker gedoucht. Wel eerst onder de houten plank gekeken of er geen slang onder zat, maar gelukkig niet. Eenmaal terug op mijn kamer zag ik wel een naaktslak, jakkie. Heb ‘m met een zakdoekje opgepakt en buiten gezet. Vandaag heb ik 2 lion walks gehad, beiden met Nacha, Nalo en Sarabi. De eerste was met 8 toeristen. De leeuwen waren rustig, mede door het warme weer. Er ging voor mij een nieuwe lion handler mee, Trywell, een erg aardige man, die later met me wilde trouwen. ;-)
De tweede was een training lion walk. Ik had deze al eerder moeten krijgen, maar omdat ik ziek was geweest, had ik deze gemist, dus moest het inhalen. Cephas was de trainer en hij legde alle regels omtrent veiligheid piekfijn uit. Leeuwen blijven nou eenmaal wilde dieren en kunnen heel onvoorspelbaar zijn. We kregen veel gelegenheid om foto’s te maken en ik heb er dan ook weer een aantal supergave gemaakt. Het leuke is dat ik de leeuwen steeds beter begin te leren kennen. Nou snap ik waarom niemand met Nalo op de foto gaat. Hij vindt het irritant. Ik heb het namelijk een keer geprobeerd, maar zodra ik hem aanraakte, begon hij met zijn staart te slaan en keek op alsof hij wilde zeggen ‘raak me niet aan’. Nacha, zijn broer, daarentegen is makkelijk en vindt alles best. Sarabi, hun halfzus, is een prachtige, ondeugende leeuwin. Ik heb iets met haar, ik voel me met haar verbonden en ze heeft me uitgetest, de deugniet. Ik was een foto van haar aan het maken en ineens stond ze op, liep op me af en ik stapte achteruit. Ik had net geleerd, dat je dat juist niet moet doen. Na een paar seconden besefte ik dat ik stil moest blijven staan en zei: “stop!” Ik wees met mijn stok richting haar, bewoog het heen en weer, wat afleidde en ze met mijn stok begon te spelen. Cephas zag het en zei: “come Judith”. Hij moest lachen en ik ook, het was even een scary moment, maar ook exciting. Namrata, de andere vrijwilligster, die naast me stond, had ook even een angstig moment. Een paar dagen geleden is het me weer overkomen en weer met Sarabi, maar dat lezen jullie later. Al met al was het een zeer geslaagde training lion walk.
Mijn laatste activiteit die dag was ‘slashing the grass’: het kappen van onkruid en gras met een soort zeis in het leeuwenverblijf in Dambwa, waar de grotere leeuwen van 3-8 jaar verblijven. Ik was zo fanatiek bezig geweest, overigens een zeer goeie work-out, dat ik blaren op mijn vingers had.
Er was nog iets grappigs gebeurd bij de Whitehouse, hoofdgebouw op de campus. Er liepen meerkatten en bavianen over het terrein en Georgie, een zeer grappig jong zwart teckeltje zou ze wel even wegjagen. Nou dat lukte hem niet, de held op sokken werd zelf weggejaagd.
Maandag 14 april 2014:
Vandaag was een topdag. ‘s Ochtends een client lion walk met Ndulu, Nuru en Sadiki. Ik had nog niet eerder met deze leeuwen gewandeld en was dan ook anders vergeleken met de vorige lion walks. Sadiki is ook een zeer ondeugende leeuwin en ze heeft prachtige ogen. Ik hou van dat speelse en ondeugende, moet er zo om lachen. Ik herken mezelf soms, hihi! ;-) Nuru is de jongste en de kleinste van de 8 en een supergoeie jager. Ze heeft laatst 2 impala’s te pakken gekregen. Ze doet me aan Lucky denken, klein maar supersnel. Ndulu is de leeuw van het drietal, hij is net als Nacha en Songwe erg makkelijk. Helaas mogen we tijdens een client lion walk geen foto’s maken en de leeuwen niet aanraken. Wij, vrijwilligers, zijn naast de handlers voor de begeleiding van de toeristen.
Na het ontbijt was het tijd geworden voor de tweede training lion walk met Lovewell als trainer. Hij noemt zich George als hij grumpy, chagrijnig, is maar zo noem ik hem dus nooit. Lovewell, wat een mooie naam. De lion handlers hebben wel vaker grappige namen trouwens, zoals Friday, Sunday, Happy en Trywell. Dagrish schijnt gewoon Douglas te heten, maar ik blijf hem gewoon Dagrish noemen. En op zaterdag noem ik mezelf Saturday, haha. Het contact met de handlers is super en we maken continu grapjes met elkaar, dat maakt het werk nog leuker. De leeuwen die uitgelaten werden, waren Songwe en Sekani. Songwe is een prachtige, vriendelijke leeuw en de grootste van de 8. Hij is een echte lion king, erg indrukwekkend. Sekani is een prachtige en wederom erg ondeugende en speelse leeuwin. Ze is te herkennen aan de vele vlekjes op haar kop. Ik kan ze nu inmiddels alle 8 van elkaar onderscheiden. Iets wat nog maar weinig vrijwilligers na amper een week kunnen. Ik ben sowieso goed in het spelletje ‘zoek de verschillen’. ;-) Het was weer een heerlijke wandeling. Sekani en Songwe waren aan het spelen bij de Zambezi of lagen lekker relaxt in het gras, turend over de rivier.
De derde activiteit die dag (we hebben altijd iedere dag 3 activiteiten: 2 ‘s ochtends en 1 ‘s middags) was Dambwa research. We gingen met de landrover in stage 2 (een 707 hectare omheind park) op zoek naar de pride van 13 leeuwen die daar leven (1 volwassen mannetje, 6 volwassen vrouwtjes, 3 welpen van 9,5 maand (2 vrouwtjes en 1 mannetje) en 3 welpen van 2,5 maand (2 mannetjes en 1 vrouwtje). De volwassen leeuwen dragen een halsband met een zender, zodat ze gelokaliseerd en gemonitord kunnen worden. Er is verder geen contact met mensen meer. Er is genoeg wild om op te jagen. Ik heb 10 van de 13 leeuwen gezien, alleen de allerkleinsten helaas niet. Ze waren lastig te zien door het huizenhoge gras, wat zeker wel 2 meter hoog was. Het is nu net na het regenseizoen, dus vandaar. Het is erg groen overal en de waterstand van de Zambezi is ook erg hoog.
Het hoogtepunt van de dag was, dat ik Songwe over zijn kop mocht aaien en hij me met zijn prachtige ogen aankeek.
Om 06:00 uur opgestaan en lekker gedoucht. Wel eerst onder de houten plank gekeken of er geen slang onder zat, maar gelukkig niet. Eenmaal terug op mijn kamer zag ik wel een naaktslak, jakkie. Heb ‘m met een zakdoekje opgepakt en buiten gezet. Vandaag heb ik 2 lion walks gehad, beiden met Nacha, Nalo en Sarabi. De eerste was met 8 toeristen. De leeuwen waren rustig, mede door het warme weer. Er ging voor mij een nieuwe lion handler mee, Trywell, een erg aardige man, die later met me wilde trouwen. ;-)
De tweede was een training lion walk. Ik had deze al eerder moeten krijgen, maar omdat ik ziek was geweest, had ik deze gemist, dus moest het inhalen. Cephas was de trainer en hij legde alle regels omtrent veiligheid piekfijn uit. Leeuwen blijven nou eenmaal wilde dieren en kunnen heel onvoorspelbaar zijn. We kregen veel gelegenheid om foto’s te maken en ik heb er dan ook weer een aantal supergave gemaakt. Het leuke is dat ik de leeuwen steeds beter begin te leren kennen. Nou snap ik waarom niemand met Nalo op de foto gaat. Hij vindt het irritant. Ik heb het namelijk een keer geprobeerd, maar zodra ik hem aanraakte, begon hij met zijn staart te slaan en keek op alsof hij wilde zeggen ‘raak me niet aan’. Nacha, zijn broer, daarentegen is makkelijk en vindt alles best. Sarabi, hun halfzus, is een prachtige, ondeugende leeuwin. Ik heb iets met haar, ik voel me met haar verbonden en ze heeft me uitgetest, de deugniet. Ik was een foto van haar aan het maken en ineens stond ze op, liep op me af en ik stapte achteruit. Ik had net geleerd, dat je dat juist niet moet doen. Na een paar seconden besefte ik dat ik stil moest blijven staan en zei: “stop!” Ik wees met mijn stok richting haar, bewoog het heen en weer, wat afleidde en ze met mijn stok begon te spelen. Cephas zag het en zei: “come Judith”. Hij moest lachen en ik ook, het was even een scary moment, maar ook exciting. Namrata, de andere vrijwilligster, die naast me stond, had ook even een angstig moment. Een paar dagen geleden is het me weer overkomen en weer met Sarabi, maar dat lezen jullie later. Al met al was het een zeer geslaagde training lion walk.
Mijn laatste activiteit die dag was ‘slashing the grass’: het kappen van onkruid en gras met een soort zeis in het leeuwenverblijf in Dambwa, waar de grotere leeuwen van 3-8 jaar verblijven. Ik was zo fanatiek bezig geweest, overigens een zeer goeie work-out, dat ik blaren op mijn vingers had.
Er was nog iets grappigs gebeurd bij de Whitehouse, hoofdgebouw op de campus. Er liepen meerkatten en bavianen over het terrein en Georgie, een zeer grappig jong zwart teckeltje zou ze wel even wegjagen. Nou dat lukte hem niet, de held op sokken werd zelf weggejaagd.
Maandag 14 april 2014:
Vandaag was een topdag. ‘s Ochtends een client lion walk met Ndulu, Nuru en Sadiki. Ik had nog niet eerder met deze leeuwen gewandeld en was dan ook anders vergeleken met de vorige lion walks. Sadiki is ook een zeer ondeugende leeuwin en ze heeft prachtige ogen. Ik hou van dat speelse en ondeugende, moet er zo om lachen. Ik herken mezelf soms, hihi! ;-) Nuru is de jongste en de kleinste van de 8 en een supergoeie jager. Ze heeft laatst 2 impala’s te pakken gekregen. Ze doet me aan Lucky denken, klein maar supersnel. Ndulu is de leeuw van het drietal, hij is net als Nacha en Songwe erg makkelijk. Helaas mogen we tijdens een client lion walk geen foto’s maken en de leeuwen niet aanraken. Wij, vrijwilligers, zijn naast de handlers voor de begeleiding van de toeristen.
Na het ontbijt was het tijd geworden voor de tweede training lion walk met Lovewell als trainer. Hij noemt zich George als hij grumpy, chagrijnig, is maar zo noem ik hem dus nooit. Lovewell, wat een mooie naam. De lion handlers hebben wel vaker grappige namen trouwens, zoals Friday, Sunday, Happy en Trywell. Dagrish schijnt gewoon Douglas te heten, maar ik blijf hem gewoon Dagrish noemen. En op zaterdag noem ik mezelf Saturday, haha. Het contact met de handlers is super en we maken continu grapjes met elkaar, dat maakt het werk nog leuker. De leeuwen die uitgelaten werden, waren Songwe en Sekani. Songwe is een prachtige, vriendelijke leeuw en de grootste van de 8. Hij is een echte lion king, erg indrukwekkend. Sekani is een prachtige en wederom erg ondeugende en speelse leeuwin. Ze is te herkennen aan de vele vlekjes op haar kop. Ik kan ze nu inmiddels alle 8 van elkaar onderscheiden. Iets wat nog maar weinig vrijwilligers na amper een week kunnen. Ik ben sowieso goed in het spelletje ‘zoek de verschillen’. ;-) Het was weer een heerlijke wandeling. Sekani en Songwe waren aan het spelen bij de Zambezi of lagen lekker relaxt in het gras, turend over de rivier.
De derde activiteit die dag (we hebben altijd iedere dag 3 activiteiten: 2 ‘s ochtends en 1 ‘s middags) was Dambwa research. We gingen met de landrover in stage 2 (een 707 hectare omheind park) op zoek naar de pride van 13 leeuwen die daar leven (1 volwassen mannetje, 6 volwassen vrouwtjes, 3 welpen van 9,5 maand (2 vrouwtjes en 1 mannetje) en 3 welpen van 2,5 maand (2 mannetjes en 1 vrouwtje). De volwassen leeuwen dragen een halsband met een zender, zodat ze gelokaliseerd en gemonitord kunnen worden. Er is verder geen contact met mensen meer. Er is genoeg wild om op te jagen. Ik heb 10 van de 13 leeuwen gezien, alleen de allerkleinsten helaas niet. Ze waren lastig te zien door het huizenhoge gras, wat zeker wel 2 meter hoog was. Het is nu net na het regenseizoen, dus vandaar. Het is erg groen overal en de waterstand van de Zambezi is ook erg hoog.
Het hoogtepunt van de dag was, dat ik Songwe over zijn kop mocht aaien en hij me met zijn prachtige ogen aankeek.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
