13. Leeuwenavontuur Zambia
Door: Judith Geluk
Blijf op de hoogte en volg Judith
09 Mei 2014 | Zambia, Livingstone
Maandag 28 april 2014:
Eerste sessie was BE met Mwiya. Ik was de enige vrijwilliger voor BE, aangezien we nog maar met 6 vrijwilligers zijn. Er zijn er namelijk 6 weggegaan, maar er is er maar 1 bij gekomen. Wel een hele leuke jongen uit Nieuw Zeeland, Samuel oftewel Sam. Ik had tijdens de BE sessie weer eens een dung ball gemaakt van olifantenpoep. Daar zijn de leeuwen dol op en met name Kovu. Daarna kreeg ik de gelegenheid om de stad in te gaan. Ben even naar het internetcafé gegaan om te 'Facebooken'. We hadden maar een paar uurtjes, want om 12:30 moesten we alweer terug.
Na de lunch had ik een lion walk met Songwe en Sekani. Lovewell was mee als lion handler en heeft echt prachtige foto's gemaakt, evenals Mickey, een stagiaire. Ik mocht Sekani over haar kop aaien en haar poot vasthouden, geweldig! Ze likte m'n hand, zoooo lief, haar tong voelde aan als grof schuurpapier. ;-) Toen we bij de Zambezi waren, zagen we in de verte een aantal olifanten de rivier oversteken en kwamen aan wal op een eilandje in de rivier. Niet veel later hoorden we een angstaanjagend geluid van razende olifanten. Ze waren binnen no time dicht in onze buurt gekomen aan de overkant van de rivier. We moesten ons snel uit de voeten maken, want een stel razende olifanten is levensgevaarlijk. Dus wij snel doorlopen, maar gelukkig kwamen ze ons niet achterna. Pffff dat was even spannend! We konden nu weer opgelucht ademhalen.
's Avonds toen ik mijn sokken uitdeed, zag ik allemaal rode uitslag op mijn voeten. Ik vermoedde dat ik allergisch was voor mijn malariapillen, want dat is echt troep.
Dinsdag 29 april 2014:
Vandaag vrij genomen om weer op mijn blog te kunnen schrijven en op Facebook foto's te uploaden. Dat gaat vele malen beter dan op deze site. Ze kennen me onderhand al in het internetcafé haha.
Ook nog even naar de apotheek geweest om advies te vragen over mijn eczeem. De Zuid-Afrikaanse eigenaresse vertelde dat ik onmiddellijk moest stoppen met de malariatabletten en dat ik verder niets hoefde in te nemen, alleen eventueel anti-histamine tegen de jeuk, maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Ze zei ook dat de kans klein was dat ik malaria zou krijgen, omdat het risico in Livingstone en omgeving laag was en het bijna winter was, dus de droge periode aan zou breken.
's Avonds na het diner zijn we spontaan naar Livingstone gegaan, want we hadden trek in een dessert en de beste toetjes kun je bij het Italiaanse restaurant Olga's eten. Ik had een heerlijke chocoladepudding besteld. Het smaakte goed, alleen het duurde megalang voordat het kwam. Iven, onze vaste betrouwbare taxichauffeur, had ons gebracht en gehaald.
Woensdag 30 april 2014:
Als eerste een lion walk met Ndulu, Nuru en Sadiki. De leeuwen waren vrij lui, want ze hadden de vorige dag ezel gegeten en hadden big bellies. Alleen Ndulu was ineens actief toen hij impala's zag en er achteraan ging, maar daar bleef het bij. Lovewell was ook mee en ik vroeg of hij al een Afrikaanse naam voor me had verzonnen en dat had hij. Inonge heet ik, wat 'blessed' oftwel 'gezegend' betekent, cool hè!
Vervolgens heb ik met 2 andere vrijwilligers, Fergie en Anja, en van de staf, Mwiya en Angela, afval langs de kant van de weg opgeruimd. Behoorlijk zwaar werk in de hitte en er lag echt veel zeg, vuilniszakken vol, niet normaal.
Tijdens de lunch hebben we zoals elke woensdag Zambiaans gegeten, wat bestaat uit shima (deeg gemaakt van mais, wat lijkt op aardappelpuree maar dan machtiger) met een soort spinazie/zeewierachtige groente en kip.
En nu komt het: ik heb een stukje van een caterpillar gegeten, een zwarte rups, ja je leest het goed, een delicatesse in Zambia. Ik durfde eerst niet, omdat een aantal vrijwilligers het echt vies vond. Echter Sam begon eraan te knabbelen en hij zei dat het niet slecht smaakte. Ik wilde me niet laten kennen en het ook proberen. Na lang aarzelen heb ik ervan geproefd en echt vies was het niet, maar ook niet lekker, het smaakte eigenlijk nergens naar haha.
Als laatste een client walk met Nalo, Nacha en Sarabi, yeah. Voordat we gaan wandelen lopen we altijd eerst even naar de leeuwen in de enclosures om ze te begroeten. Ik stak mijn hand door het hek om Songwe over zijn kin te aaien. Hij is zo makkelijk, hij vindt echt alles goed. Vervolgens ging hij mijn hand likken, zo lief! Tijdens de walk klom Sarabi als eerste in de boom bij de Zambezi, daarna volgden Nacha en Nalo. Alleen pasten ze niet met z'n drieën in de boom, dus Sarabi moest noodgedwongen eruit springen en was zo'n komisch gezicht. Op de weg terug nog de familie knobbelzwijn gezien. Gelukkig vluchtten ze op tijd weg, voordat de leeuwen ze zagen. De leeuwen hadden hun buiken vol, dus echt actief waren ze niet en hadden waarschijnlijk ook geen zin om op knobbelzwijnen te jagen.
Eerste sessie was BE met Mwiya. Ik was de enige vrijwilliger voor BE, aangezien we nog maar met 6 vrijwilligers zijn. Er zijn er namelijk 6 weggegaan, maar er is er maar 1 bij gekomen. Wel een hele leuke jongen uit Nieuw Zeeland, Samuel oftewel Sam. Ik had tijdens de BE sessie weer eens een dung ball gemaakt van olifantenpoep. Daar zijn de leeuwen dol op en met name Kovu. Daarna kreeg ik de gelegenheid om de stad in te gaan. Ben even naar het internetcafé gegaan om te 'Facebooken'. We hadden maar een paar uurtjes, want om 12:30 moesten we alweer terug.
Na de lunch had ik een lion walk met Songwe en Sekani. Lovewell was mee als lion handler en heeft echt prachtige foto's gemaakt, evenals Mickey, een stagiaire. Ik mocht Sekani over haar kop aaien en haar poot vasthouden, geweldig! Ze likte m'n hand, zoooo lief, haar tong voelde aan als grof schuurpapier. ;-) Toen we bij de Zambezi waren, zagen we in de verte een aantal olifanten de rivier oversteken en kwamen aan wal op een eilandje in de rivier. Niet veel later hoorden we een angstaanjagend geluid van razende olifanten. Ze waren binnen no time dicht in onze buurt gekomen aan de overkant van de rivier. We moesten ons snel uit de voeten maken, want een stel razende olifanten is levensgevaarlijk. Dus wij snel doorlopen, maar gelukkig kwamen ze ons niet achterna. Pffff dat was even spannend! We konden nu weer opgelucht ademhalen.
's Avonds toen ik mijn sokken uitdeed, zag ik allemaal rode uitslag op mijn voeten. Ik vermoedde dat ik allergisch was voor mijn malariapillen, want dat is echt troep.
Dinsdag 29 april 2014:
Vandaag vrij genomen om weer op mijn blog te kunnen schrijven en op Facebook foto's te uploaden. Dat gaat vele malen beter dan op deze site. Ze kennen me onderhand al in het internetcafé haha.
Ook nog even naar de apotheek geweest om advies te vragen over mijn eczeem. De Zuid-Afrikaanse eigenaresse vertelde dat ik onmiddellijk moest stoppen met de malariatabletten en dat ik verder niets hoefde in te nemen, alleen eventueel anti-histamine tegen de jeuk, maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Ze zei ook dat de kans klein was dat ik malaria zou krijgen, omdat het risico in Livingstone en omgeving laag was en het bijna winter was, dus de droge periode aan zou breken.
's Avonds na het diner zijn we spontaan naar Livingstone gegaan, want we hadden trek in een dessert en de beste toetjes kun je bij het Italiaanse restaurant Olga's eten. Ik had een heerlijke chocoladepudding besteld. Het smaakte goed, alleen het duurde megalang voordat het kwam. Iven, onze vaste betrouwbare taxichauffeur, had ons gebracht en gehaald.
Woensdag 30 april 2014:
Als eerste een lion walk met Ndulu, Nuru en Sadiki. De leeuwen waren vrij lui, want ze hadden de vorige dag ezel gegeten en hadden big bellies. Alleen Ndulu was ineens actief toen hij impala's zag en er achteraan ging, maar daar bleef het bij. Lovewell was ook mee en ik vroeg of hij al een Afrikaanse naam voor me had verzonnen en dat had hij. Inonge heet ik, wat 'blessed' oftwel 'gezegend' betekent, cool hè!
Vervolgens heb ik met 2 andere vrijwilligers, Fergie en Anja, en van de staf, Mwiya en Angela, afval langs de kant van de weg opgeruimd. Behoorlijk zwaar werk in de hitte en er lag echt veel zeg, vuilniszakken vol, niet normaal.
Tijdens de lunch hebben we zoals elke woensdag Zambiaans gegeten, wat bestaat uit shima (deeg gemaakt van mais, wat lijkt op aardappelpuree maar dan machtiger) met een soort spinazie/zeewierachtige groente en kip.
En nu komt het: ik heb een stukje van een caterpillar gegeten, een zwarte rups, ja je leest het goed, een delicatesse in Zambia. Ik durfde eerst niet, omdat een aantal vrijwilligers het echt vies vond. Echter Sam begon eraan te knabbelen en hij zei dat het niet slecht smaakte. Ik wilde me niet laten kennen en het ook proberen. Na lang aarzelen heb ik ervan geproefd en echt vies was het niet, maar ook niet lekker, het smaakte eigenlijk nergens naar haha.
Als laatste een client walk met Nalo, Nacha en Sarabi, yeah. Voordat we gaan wandelen lopen we altijd eerst even naar de leeuwen in de enclosures om ze te begroeten. Ik stak mijn hand door het hek om Songwe over zijn kin te aaien. Hij is zo makkelijk, hij vindt echt alles goed. Vervolgens ging hij mijn hand likken, zo lief! Tijdens de walk klom Sarabi als eerste in de boom bij de Zambezi, daarna volgden Nacha en Nalo. Alleen pasten ze niet met z'n drieën in de boom, dus Sarabi moest noodgedwongen eruit springen en was zo'n komisch gezicht. Op de weg terug nog de familie knobbelzwijn gezien. Gelukkig vluchtten ze op tijd weg, voordat de leeuwen ze zagen. De leeuwen hadden hun buiken vol, dus echt actief waren ze niet en hadden waarschijnlijk ook geen zin om op knobbelzwijnen te jagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
