8. Leeuwenavontuur Zambia

Donderdag 17 april 2014:

‘s Ochtends om 08:00 uur zat ik al in het internetcafé. Het lukte voor geen meter om foto’s te uploaden naar mijn profiel op waarbenjij.nu. Bovendien was internet supertraag, viel mijn computer uit en moest verder op een andere computer, zeer frustrerend eerlijk gezegd.

Om half 3 moest ik weer terug zijn voor mijn laatste activiteit die dag. Dit betrof een toer door Dambwa forest, waar de leeuwen van 3-8 jaar verblijven. De oudste leeuwin, Nyika, wordt in mei 8 jaar en staat op het punt om te gaan bevallen. De andere leeuwin, Subi, wordt in september 8 en is de moeder van de 4 welpen van 4 weken, die nu bij ons zitten. Toka is een leeuw van 6 jaar en de vader van alle welpen, inclusief de 8 die wij uitlaten. Na de toer de anderen geholpen met ‘slashing the grass’. Wat ik nog vergeten ben te vertellen, is dat er in Dambwa 7 leeuwen van 4 jaar (1 mannetje en 6 vrouwtjes) wachten om uitgezet te kunnen worden in stage 2. Er is echter nog niet genoeg geld beschikbaar om onder andere de omheining van een half miljoen USD te kopen. Ze verwachten eind dit jaar voldoende geld gegenereerd te hebben om de uitbreiding in stage 2 te kunnen realiseren. Stage 2 is dus een 500-1.000 hectare omheind grondgebied met klein wild zoals de impala’s, waar ze zelf op moeten jagen. Het contact met mensen is verbroken. De volwassen dieren dragen een halsband met een zender om ze te kunnen traceren en monitoren. In stage 1 leren ze door de lion walks aan hun natuurlijke omgeving te wennen en te jagen.

‘s Avonds hebben we een quiz gedaan om geld in te zamelen voor het lion encounter project. Het eindbedrag was een paar honderd USD, dus dat was mooi. Ik vond het wel lastig, want alles was in het Engels en veel moeilijke vragen over onder andere actuele onderwerpen. De vragen over geografie en over songs uit de 80’s wist ik goed te beantwoorden. De English people were impressed, haha. We hebben flink lol gehad, heerlijk.


Vrijdag 18 april 2014:

De ochtendsessie betrof een presentatie, documentaire en interview over het lion encounter programma (stage 1 en 2) en de samenwerking met ALERT (The African Lion & Environmental Research Trust): stage 3 & 4, oftewel de wildernis. De enige inkomsten die gegenereerd worden, komen van ons, de vrijwilligers, en van de toeristen die meegaan met de lion walks. Er zijn geen grote investeerders of sponsors en vanuit de overheid wordt helaas ook niets gefinancierd. Ze zien echter wel het belang van het project, dus werken wel mee in bijvoorbeeld het verlenen van vergunningen. Als ik miljonair was, had ik de omheining van een half miljoen dollar gekocht, dan kon de groep van 7 leeuwen naar stage 2.

En toen was het tijd geworden voor mijn eerste meat prep. Het vlees van 3 ezels moest geprepareerd worden. Ik zal jullie de details besparen, want ik kan je vertellen, dit is echt een dirty job en absoluut geen leuk werk, maar moet gedaan worden en is keihard werken. Het enige wat ik erover wil zeggen, is dat aan het vlees een vitaminensupplement in poedervorm wordt toegevoegd. Daarna had ik enclosure cleaning, dit houdt in dat je de leeuwenpoep en de overgebleven botten van de ezels moet opruimen, ook een dirty job en zwaar werk.

Mijn laatste activiteit die dag was een lion walk met Songwe en Sekani, het allerleukste wat er is. Ik begin de leeuwen steeds beter te leren kennen. Songwe de grootste leeuw van de 8, die uitgelaten worden, is zo vriendelijk. Ik mocht hem weer over zijn kop en in zijn nek aaien, hij vond het allemaal best. Ik heb er leuke foto’s van. De lion walk eindigde zeer spannend. We hoorden op een gegeven moment plotseling iets uit het water komen. We dachten dat het de leeuwen waren, maar het was een buffel. Songwe ging er achteraan. Ineens stond de buffel stil, draaide zich om en keek ons aan. Another scary moment. Skinny zei: ‘RUN!’ Dus wij rennen voor ons leven. Hij kwam ons gelukkig niet achterna, maar ging wel achter Songwe aan, de rollen waren omgedraaid. Trywell ging naar hem op zoek om hem te redden. Ondertussen liepen wij met Sekani terug naar de enclosures. Gelukkig had Trywell Songwe snel kunnen vinden en was hij ongedeerd. De buffel niet, die bleek gewond te zijn, al voordat Songwe achter hem aan ging, dus levensgevaarlijk.
NEVER EEN DULL MOMENT HIER, IK MAAK WAT MEE ZEG!

‘s Avonds nog uiteten geweest met de meiden bij Ocean Basket en heerlijke vis gegeten en daarna geborreld bij café Zambezi, wat erg gezellig was.


Zaterdag 19 april 2014:

Vandaag stond als eerste een bushwalk op het programma. Friday, ook al was het zaterdag haha, vertelde alles over de birds, de bees en de trees. ;-) De welbekende Baobab boom hebben we onder andere gezien en de Sausage tree, die bij de Zambezi staat. Het lijkt dus echt of er worsten in de boom hangen, een erg grappig gezicht. Verder hebben we een red-billed hornbill gezien, een vogel met een rode kromme snavel. De naam heb ik onthouden, omdat de gids in Chobe Park het hier continu over had.

Mijn tweede activiteit was ‘cub sit’. Dat was echt super. Ik moest de 4 weken oude welpen observeren. Ze zijn zo schattig, ik bleef ze aaien. Ze liepen lekker over het terrein te dartelen, klommen in de boom, echt so cute. Ik was daar met Cephas en we hebben superleuke foto’s genomen en ik heb 1 filmpje gemaakt.

De laatste activiteit was een lion walk met Nacha, Nalo en Sarabi. Ik heb wat met Sarabi, ik vind haar geweldig. We waren op een gegeven moment bij de Zambezi en zij waren bij de oever aan het spelen. Wij stonden verderop en ik zag ze amper, dus ik vroeg aan Trywell of ik dichterbij mocht komen. Dat mocht, maar dan ging hij uiteraard wel met me mee. Vanwege de hoge waterstand zijn de oevers ondergelopen en heb je van die ondiepe watertjes, waar ze dolgraag in spelen. Trywell gooide een paar keer grote stukken hout en een stam van een palmboom in het water. Als een hond ging Sarabi er achteraan en nam zonder moeite de boomstam in haar bek, zo’n mooi gezicht. Ik heb er een paar leuke foto’s van. Zo onvoorspelbaar als ze was, kwam ze ineens naar me toelopen terwijl ik foto’s van haar aan het maken was. Ik stak mijn stok uit en zei: ‘ho stop!’ Toen liep ze weer weg. Dit was de tweede keer dat ze dit deed, de vorige keer was ergens in het begin. Haha, wat een beest, ondeugend en speels, heerlijk. Geen wonder dat ik me met haar verbonden voel. ;-)

Ik zit vandaag, dinsdag 22 april, al de hele dag in het internetcafé. Heb steeds problemen met deze site. Iedere keer lukte het niet om mijn verhaal op te slaan. Heb dus eerst alles in Word getypt. Het is nu eindelijk gelukt, maar het uploaden van foto's niet. Ik heb er wel een paar op Facebook gezet, want dat gaat wel namelijk. Echt balen dat het hier niet lukt, want ik heb inmiddels bijna 1.000 foto's gemaakt!