7. Leeuwenavontuur Zambia
Door: Judith Geluk
Blijf op de hoogte en volg Judith
22 April 2014 | Zambia, Livingstone
Dinsdag 15 april 2014:
Vandaag en morgen stond een 2-daagse safari in Chobe National Park in Botswana op het programma. We werden om 07:10 opgehaald en het busje zat al vol met toeristen uit Zweden, Finland en Frankrijk. Ik weet niet precies hoe lang de reis duurde, maar zeker wel een paar uur. We moesten 2x door de douane voor een visum cq stempel. Van stempelen houden die Afrikanen wel, haha. Uiteindelijk arriveerden we bij een rivier, staken deze met een bootje over en kwamen aan de andere kant in Botswana uit.
Daarna gingen we met een busje naar een restaurant en van daaruit stapten we op een boot om een vaartocht te maken over de Chobe rivier. In het begin was het een beetje saai, maar al gauw zagen we een olifant zwemmen, nijlpaarden en een krokodil op de oever liggen. Verderop zagen we uit gaten in het zand de kleurrijke Bee-eaters komen. Die gaten waren dus duidelijk hun nestjes. Verder stond er een hele kudde olifanten te grazen. Er leven ongeveer 100.000 olifanten in Chobe Park, dus dat is behoorlijk veel. Daarnaast nog ‘toilet seaters’ gezien, haha. Dit zijn antilopen, waarvan hun achterkant eruitziet als een toiletbril, erg grappig. Er waren een aantal antilope soorten te zien, maar vooral impala’s. Verder vooral op de oevers heel veel verschillende soorten vogels, zoals de ibis, de Egyptische gans en de red-billed hornbill, een vogel met een kromme rode snavel, waar je nog heel veel varianten op hebt. Natuurlijk hebben we ook de African Fish Eagle gezien, erg indrukwekkend als je ‘m ziet vliegen.
Na de boottocht gingen we weer aan wal om te lunchen, wat echt supergoed was. Inmiddels een Zweeds meisje, Victoria, en haar vader, Per, leren, echt superaardige mensen. Na de lunch gingen we dan echt op safari. Al snel kwamen we een grote kudde impala’s, giraffen en heel veel olifanten tegen, die vlak langs de weg liepen. De landrover stopte gewoon naast een olifant, zodat je ‘m van heel dichtbij kon zien, indrukwekkend hoor. Onze chauffeur was behoorlijk avontuurlijk ingesteld. Hij hield contact middels een walkie talkie met de andere chauffeurs en zodra hij te horen kreeg dat er een bepaalde diersoort te zien was, sjeesde hij er met een noodvaart heen over hobbels, door gaten, door het water, over onmogelijke paden, was soms niet te doen, maar wel exciting. We hebben gelachen, maar ook angstige momenten gekend.
The most scary moment was toen een toerist het in zijn malle hoofd haalde om keihard achteruit te rijden richting ons. Sandra, 1 van de andere vrijwilligers, hoorde ik zeggen: ‘oh my god, oh my god’. Plotseling kwam een razende olifant, luid trompetterend, op ons afrennen. Onze chauffeur kon hem nog maar net ontwijken. Wij gillen. Sandra dacht dat we er geweest waren. Achteraf konden we er erg om lachen, maar op dat moment was het supereng. Niet veel later waren er leeuwen gelokaliseerd. We stonden met nog een paar landrovers op een klein veldje met bosjes er omheen, toen plotseling een brullende leeuw uit een bosje schoot. Hij wilde ons duidelijk wegjagen en we schrokken ons dan ook rot. Daarna liet hij zich niet meer zien. Dat was de tweede scary moment. Het was nog niet afgelopen, want we zagen de razende olifant nog steeds rondrennen. De chauffeur ging ook nog eens stil staan, maar wij wilden doorrijden, want we knepen ‘m echt wel. Sandra riep: ‘don’t do this, please go!” Hij luisterde niet gelijk, maar gelukkig reed hij op een gegeven moment door. Na een hele dag safari was het avontuur nog niet over.
We gingen overnachten in tenten midden in de bush bush. Ze zeiden dat ze de lichten aan zouden laten, zodat de dieren niet in ons kamp zouden komen. Uh niet dus, ’s nachts waren de lichten uit en onze tent was aan de voorkant transparant, maar door het maanlicht kon je wel naar buiten kijken en enigszins wat zien. Midden in de nacht maakte Sandra me wakker en vroeg: ”Judith did you hear the lions roaring?” Half slaperig antwoordde ik: “yes I heard them” en ging weer verder met slapen. Echter op een gegeven moment moest ik naar het toilet, maar durfde niet, want ik hoorde leeuwengebrul van heel dichtbij. Achteraf bleken ze op nog geen 100 meter afstand te zitten.
Woensdag 16 april 2014:
Om 05:30 stonden we op, want we wilden katten zien en die zijn ‘s ochtends vroeg actief. De vorige avond had een film crew een luipaard met een jong gespot, maar die hebben wij helaas niet kunnen vinden. Nu gingen we op zoek naar de leeuwen, die ons vannacht zo wakker hadden gehouden. We hadden in eerste instantie niet veel succes. We zagen wel sporen, maar door het hoge gras en de vele bosjes konden we ze niet traceren.
Tot 11:00 hebben we rondgereden en weinig dieren gezien, was echt supersaai. We hadden de hoop al opgegeven, totdat we een landrover tegenkwamen met toeristen, die zeiden net leeuwen te hebben gespot. Dus wij erheen en jahoor daar lag een pride van 10 leeuwen onder een grote boom. Er stonden nog een paar landrovers en iedereen was doodstil. De groep bestond uit 1 mannetje van 7 jaar oud, 3 leeuwinnen en 6 welpen van ongeveer 10 maanden. Ze zagen er mager uit en helemaal vergeleken met onze leeuwen. Opeens stonden ze op en liepen richting het water. Ik had zoiets van laat ze maar met rust, maar onze chauffeur dacht er anders over. Hij zette de achtervolging in en reed over de oever, daarna dwars door het water. Ik dacht echt ‘doe normaal’, maar we waren niet de enigen, er waren nog meer landrovers die hetzelfde deden. De leeuwen waren inmiddels richting het water gekomen, toen er plotseling een paar impala’s uit de bosjes schoten, de leeuwen er achteraan. Helaas kregen ze ze niet te pakken. Was wel een supergave actie, die maar weinig mensen meemaken. Dit was echt een geweldige afsluiting van de safari.
De terugweg duurde megalang, want we moesten bij de grens op andere toeristen wachten, voordat we verder konden. Ik zat naast een Nederlandse vrouw en ik zat lekker met haar te kletsen, totdat ik ineens een steek in mijn lies voelde. Ik stond op, zat er een wesp en had me dus geprikt. De Nederlandse vrouw had gelukkig spul tegen insectenbeten bij zich en dat hielp.
Eenmaal ‘s avonds terug in het kamp maakte ik me klaar om naar de Victoria watervallen te gaan. Het was nog steeds volle maan en de “Lunar Rainbow” schijnt dan supermooi te zijn. Het was een beetje bewolkt, dus ik zag in eerste instantie niets, maar zodra de wolken weg waren, zag je een zilverkleurige regenboog, waarvan je enigszins nog wat kleuren kon onderscheiden, erg bijzonder.
Vandaag en morgen stond een 2-daagse safari in Chobe National Park in Botswana op het programma. We werden om 07:10 opgehaald en het busje zat al vol met toeristen uit Zweden, Finland en Frankrijk. Ik weet niet precies hoe lang de reis duurde, maar zeker wel een paar uur. We moesten 2x door de douane voor een visum cq stempel. Van stempelen houden die Afrikanen wel, haha. Uiteindelijk arriveerden we bij een rivier, staken deze met een bootje over en kwamen aan de andere kant in Botswana uit.
Daarna gingen we met een busje naar een restaurant en van daaruit stapten we op een boot om een vaartocht te maken over de Chobe rivier. In het begin was het een beetje saai, maar al gauw zagen we een olifant zwemmen, nijlpaarden en een krokodil op de oever liggen. Verderop zagen we uit gaten in het zand de kleurrijke Bee-eaters komen. Die gaten waren dus duidelijk hun nestjes. Verder stond er een hele kudde olifanten te grazen. Er leven ongeveer 100.000 olifanten in Chobe Park, dus dat is behoorlijk veel. Daarnaast nog ‘toilet seaters’ gezien, haha. Dit zijn antilopen, waarvan hun achterkant eruitziet als een toiletbril, erg grappig. Er waren een aantal antilope soorten te zien, maar vooral impala’s. Verder vooral op de oevers heel veel verschillende soorten vogels, zoals de ibis, de Egyptische gans en de red-billed hornbill, een vogel met een kromme rode snavel, waar je nog heel veel varianten op hebt. Natuurlijk hebben we ook de African Fish Eagle gezien, erg indrukwekkend als je ‘m ziet vliegen.
Na de boottocht gingen we weer aan wal om te lunchen, wat echt supergoed was. Inmiddels een Zweeds meisje, Victoria, en haar vader, Per, leren, echt superaardige mensen. Na de lunch gingen we dan echt op safari. Al snel kwamen we een grote kudde impala’s, giraffen en heel veel olifanten tegen, die vlak langs de weg liepen. De landrover stopte gewoon naast een olifant, zodat je ‘m van heel dichtbij kon zien, indrukwekkend hoor. Onze chauffeur was behoorlijk avontuurlijk ingesteld. Hij hield contact middels een walkie talkie met de andere chauffeurs en zodra hij te horen kreeg dat er een bepaalde diersoort te zien was, sjeesde hij er met een noodvaart heen over hobbels, door gaten, door het water, over onmogelijke paden, was soms niet te doen, maar wel exciting. We hebben gelachen, maar ook angstige momenten gekend.
The most scary moment was toen een toerist het in zijn malle hoofd haalde om keihard achteruit te rijden richting ons. Sandra, 1 van de andere vrijwilligers, hoorde ik zeggen: ‘oh my god, oh my god’. Plotseling kwam een razende olifant, luid trompetterend, op ons afrennen. Onze chauffeur kon hem nog maar net ontwijken. Wij gillen. Sandra dacht dat we er geweest waren. Achteraf konden we er erg om lachen, maar op dat moment was het supereng. Niet veel later waren er leeuwen gelokaliseerd. We stonden met nog een paar landrovers op een klein veldje met bosjes er omheen, toen plotseling een brullende leeuw uit een bosje schoot. Hij wilde ons duidelijk wegjagen en we schrokken ons dan ook rot. Daarna liet hij zich niet meer zien. Dat was de tweede scary moment. Het was nog niet afgelopen, want we zagen de razende olifant nog steeds rondrennen. De chauffeur ging ook nog eens stil staan, maar wij wilden doorrijden, want we knepen ‘m echt wel. Sandra riep: ‘don’t do this, please go!” Hij luisterde niet gelijk, maar gelukkig reed hij op een gegeven moment door. Na een hele dag safari was het avontuur nog niet over.
We gingen overnachten in tenten midden in de bush bush. Ze zeiden dat ze de lichten aan zouden laten, zodat de dieren niet in ons kamp zouden komen. Uh niet dus, ’s nachts waren de lichten uit en onze tent was aan de voorkant transparant, maar door het maanlicht kon je wel naar buiten kijken en enigszins wat zien. Midden in de nacht maakte Sandra me wakker en vroeg: ”Judith did you hear the lions roaring?” Half slaperig antwoordde ik: “yes I heard them” en ging weer verder met slapen. Echter op een gegeven moment moest ik naar het toilet, maar durfde niet, want ik hoorde leeuwengebrul van heel dichtbij. Achteraf bleken ze op nog geen 100 meter afstand te zitten.
Woensdag 16 april 2014:
Om 05:30 stonden we op, want we wilden katten zien en die zijn ‘s ochtends vroeg actief. De vorige avond had een film crew een luipaard met een jong gespot, maar die hebben wij helaas niet kunnen vinden. Nu gingen we op zoek naar de leeuwen, die ons vannacht zo wakker hadden gehouden. We hadden in eerste instantie niet veel succes. We zagen wel sporen, maar door het hoge gras en de vele bosjes konden we ze niet traceren.
Tot 11:00 hebben we rondgereden en weinig dieren gezien, was echt supersaai. We hadden de hoop al opgegeven, totdat we een landrover tegenkwamen met toeristen, die zeiden net leeuwen te hebben gespot. Dus wij erheen en jahoor daar lag een pride van 10 leeuwen onder een grote boom. Er stonden nog een paar landrovers en iedereen was doodstil. De groep bestond uit 1 mannetje van 7 jaar oud, 3 leeuwinnen en 6 welpen van ongeveer 10 maanden. Ze zagen er mager uit en helemaal vergeleken met onze leeuwen. Opeens stonden ze op en liepen richting het water. Ik had zoiets van laat ze maar met rust, maar onze chauffeur dacht er anders over. Hij zette de achtervolging in en reed over de oever, daarna dwars door het water. Ik dacht echt ‘doe normaal’, maar we waren niet de enigen, er waren nog meer landrovers die hetzelfde deden. De leeuwen waren inmiddels richting het water gekomen, toen er plotseling een paar impala’s uit de bosjes schoten, de leeuwen er achteraan. Helaas kregen ze ze niet te pakken. Was wel een supergave actie, die maar weinig mensen meemaken. Dit was echt een geweldige afsluiting van de safari.
De terugweg duurde megalang, want we moesten bij de grens op andere toeristen wachten, voordat we verder konden. Ik zat naast een Nederlandse vrouw en ik zat lekker met haar te kletsen, totdat ik ineens een steek in mijn lies voelde. Ik stond op, zat er een wesp en had me dus geprikt. De Nederlandse vrouw had gelukkig spul tegen insectenbeten bij zich en dat hielp.
Eenmaal ‘s avonds terug in het kamp maakte ik me klaar om naar de Victoria watervallen te gaan. Het was nog steeds volle maan en de “Lunar Rainbow” schijnt dan supermooi te zijn. Het was een beetje bewolkt, dus ik zag in eerste instantie niets, maar zodra de wolken weg waren, zag je een zilverkleurige regenboog, waarvan je enigszins nog wat kleuren kon onderscheiden, erg bijzonder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
